مدتی است که دامنه پرش های دو و میدانی کلاسیک به لطف جهت گیری ورزشی مانند پارکور به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. ردیاب ها فقط با تصور خود پیچیدگی عناصر را محدود می کنند ، بنابراین تعداد پرش ها از دیوار را تقریباً تا بی نهایت گسترش می دهند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
نگران ایمنی باشید. اولین چیزی که باید بررسی شود کیفیت تعامل با دیوار است. اطمینان حاصل کنید که کف کفش روی سطح نمی لغزد و دیواره کاملاً ثابت است (در صورت فشار دادن هیچ بلوکی به عقب بر نمی گردد). هرگز سعی نکنید عنصر را روی سطح مرطوب اجرا کنید احتمال لغزش چندین برابر می شود.
گام 2
صعود با فشار صحیح اعمال شده انجام می شود. برخورد با دیوار باید الاستیک باشد - سعی کنید "به سطح زمین برخورد نکنید" ، بلکه یک تکیه گاه برای خود پیدا کنید. فشار را به سه قسمت تقسیم کنید: پرش از زمین ، برخورد به دیوار ، فشار دادن. در همان زمان ، شما با یک پای بدون فشار از زمین خارج می شوید و کمی بالاتر از زانو به مانعی برخورد می کنید (بسته به توانایی های شما). تا آنجا که ممکن است جذب کنید - پای شما به فنر تبدیل می شود ، که باید با قدرت صاف شود. در این حالت ، جهت را دقیقاً تنظیم کنید.
مرحله 3
روش اجرای عناصر آکروباتیک به طور کلی حفظ شده است. به ویژه ، اگر می خواهید از دیوار دیوارکوب عقب انجام دهید ، فشار برای شما فقط به عنوان یک صعود عمل می کند. ایده اصلی بدون تغییر باقی می ماند: شانه ها را بچرخانید و به عقب بچرخانید ، فقط برای تنظیم قد. احتمال برخورد با دیوار با عکس برگشت بسیار کم است ، بنابراین نباید زیاد نگران آن باشید. با این حال ، هنگام انجام عناصر پیچیده تر (گینر داخلی ، "جعبه" ، آنهایی که در سمت داخلی است) ، لازم است اصلاحات مناسب انجام شود و بردار فشار نه به شدت به سمت بالا ، بلکه در امتداد شیب از دیوار تنظیم شود.
مرحله 4
اجرای فنی تیز کردن اگر تمام دشواری پرش در مسافتی است که باید از آن عبور کنید ، می توانید آن را نه تنها با افزایش سرعت و نیروی وارد شده افزایش دهید: سعی کنید روش صحیح پرش را رعایت کنید (نوسان بازوها ، فاصله اضافی در هوا ، دافعه صحیح). تمرین نشان می دهد که ، در حالی که همه تفاوت های ظریف را مشاهده می کنید ، می توانید فاصله را (هم از نظر ارتفاع و هم از نظر طول) تا 40٪ افزایش دهید.
