جودو یک هنر رزمی است که از ژاپن آغاز شده است. تفاوت آن با بوکس ، سومو و کاراته تفاوت دارد. جودو یک ورزش رزمی بدون استفاده از سلاح است که بر اساس روش پرتاب ، نگه داشتن دردناک ، نگه داشتن و خفه کردن است.
کودکانی که در رشته هنر جودو تحصیل می کنند پس از موفقیت در آزمونهای مقدماتی در جوئی مهمانی اهدا می شوند و کمربندهایی با رنگهای متنوع به آنها تعلق می گیرد. هر رنگ نشانگر درجه خاصی از مهارت در این نوع هنرهای رزمی است.
به مبتدیان هنرهای رزمی جودو کمربند سفید اختصاص داده می شود. سپس ، گام به گام ، هر دانش آموز به سمت هدف اصلی - کمربند سیاه حرکت می کند. طرح های رنگی ممکن است از کشوری به کشور دیگر ، باشگاه یا سیستم متفاوت باشد. مجموعه استاندارد کمربندهای رایج ، سفید ، زرد ، نارنجی ، سبز ، آبی ، قهوه ای و سیاه است.
برای تعیین کمربند به دانش آموز ، مراسم ویژه ای اختصاص داده می شود. بنابراین ، تأثیر و اهمیت دستاورد افزایش می یابد. اما این جشن همیشه برگزار نمی شود. بسیاری از سیستم ها بر اساس درجه بندی دقیق ساخته شده اند. در اینجا ، دانش آموزان بر اساس نظر معتبر مربی که دارای صلاحیت خاصی است ، اعطا می شود که به او حق اعطای درجه و کمربند را می دهد. با این وجود ، درجه ها عمدتا به دلیل ارائه اعطا می شوند.
می توان گفت که این فرصتی برای نشان دادن مهارت ها و توانایی های کودکان است. پیش از این ، مربیان بر اساس تلاش ها و نتایج وی در کلاس ، تصمیم می گیرند که یک دانش آموز خاص سزاوار کدام کمربند باشد. با بزرگ شدن کودک ، شرایط برای قبولی در آزمون سخت تر می شود.
کسب هرگونه صلاحیت در جودو می تواند زمان متفاوتی داشته باشد. بیشتر مدارس هنرهای رزمی پس از یکی دو ماه کلاس به دانش آموزان کمربند سفید اعطا می کنند. کمربند سفید به همراه اولین لباس فرم به دانش آموز اعطا می شود که کیمونو نامیده می شود. فاصله زمانی بین تخصیص درجه ها ، به طور معمول ، دو برابر کمربند قبلی است.
شرایط سنی برای برخی از مدارک تحصیلی می تواند روند تعیین کمربند را کند کند. برای رسیدن به هدف اصلی - کمربند سیاه - دانش آموز به شش تا ده سال کار سخت نیاز دارد. هنر رزمی جودو قبلاً قابل تسلط نیست. برای اینکه کودک بتواند واجد شرایط شود ، در آموزش و پرورش زمان و تلاش زیادی لازم است.
شما نباید به مدارک تحصیلی توجه کنید. تمرکز بر موفقیت و پیشرفت بسیار مهمتر است. دانش آموز باید متمرکز بر خودسازی مداوم و تلاش برای تبدیل شدن به بهترین مبارز باشد. تخصیص کمربندها فقط یک نشانه ساده از مهارت شاگرد است.
