بسیاری از ورزشکارانی که بیش از حد به تمرینات قدرتی اعتیاد دارند و به هیچ وجه به انعطاف پذیری اهمیت نمی دهند دارای عضلات متراکم و سخت هستند. بسیاری از مطالعات تحقیقاتی نشان می دهد که ورزشکاران با عضلات تنگ تر ، عملکرد قدرت بالاتر و خطر آسیب بیشتری نسبت به ورزشکاران با عضلات کشش بیشتری دارند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
تمام عضلات از پروتئین های انقباضی اکتین و میوزین تشکیل شده اند. هرچه این فیبرها بیشتر باشند ، عضلات بزرگتر می شوند. فیبرها توسط پروتئین دیگری به نام کلاژن به یکدیگر متصل می شوند. هر عضله از هر دو انتها توسط تاندون ها به استخوان ها متصل می شود. کلاژن موجود در تاندون ها نیروهای تولید شده توسط الیاف انقباضی را منتقل می کند. از آنجا که کلاژن سخت تر از میوزین و اکتین است ، مقدار آن میزان تراکم عضله را در حالت آرامش تعیین می کند. وقتی عضلات کشیده می شوند ، میوزین و اکتین به سختی کلاژن سخت می شوند. بنابراین ، هنگام کار بر روی انعطاف پذیری عضلات ، ابتدا آن را گرم می کنیم تا بیشترین نیروی کششی روی فیبرهای عضلانی بیفتد ، و نه بر روی رشته های اتصال دهنده.
گام 2
طبق نتایج مطالعاتی که با مشارکت ورزشکاران باتجربه و افراد آموزش دیده انجام نشده است ، کسانی که عضلات متراکم دارند ، فشار ایزومتریک و متمرکز بیشتری تولید می کنند. در نتیجه ، تراکم عضله به طور مستقیم بر عملکرد قدرت تأثیر می گذارد. در عضلات الاستیک ، انتقال نیرو بیشتر است ، بنابراین ، کار آن کمتر موثر است. مدتهاست که متوجه شده اند که عضلات در حین تمرین مقاومت به بردگی می افتند. استروئیدهایی که مصرف می کنند همان تأثیر را دارند. از یک طرف ، از دست دادن کشش به دلیل داشتن شاخص های مقاومت بالاتر به عنوان معیار معقولی در نظر گرفته می شود. از طرف دیگر ، این نکته به جایی می رسد که بسیاری از ورزشکاران قدرتی نمی توانند با دست به جیب عقب شلوار خود برسند.
مرحله 3
همانطور که گفته شد ، یکی از عوارض جانبی عضلات سخت افزایش خطر آسیب به شکل پارگی رباط ها است. دلیل دقیق این امر مشخص نشده است ، اما اکثر محققان تمایل دارند که تصور کنند که سیستم انعطاف پذیر عضلانی - رباطی جذب بهتری دارد. در نتیجه ، کشش منظم عضله نه تنها به عنوان یک محدوده حرکت گسترده تر ، بلکه به طور قابل توجهی خطر آسیب کمتری نیز دارد.
مرحله 4
در ورزش های قدرتی مانند وزنه برداری یا وزنه برداری ، انعطاف پذیری فدای یک جایزه رقابتی می شود. علاوه بر این ، برای "سفت" تر شدن خود ، آنها از انواع تی شرت ، شلوارک ، کمربند و سربند استفاده می کنند. و خطر آسیب دیدگی هنگام بلند کردن وزنه های شدید هنوز بسیار زیاد است. در بدن سازی ، فداکاری انعطاف پذیری برای پوندهای اضافی بی معنی است. هدف بدنساز این است که تا حد ممکن عضلات را در معرض استرس قرار دهد. و این می تواند بدون بار سنگین انجام شود.
مرحله 5
علاوه بر این ، بسیاری از محققان تأیید می کنند که عضلات کشسان بیشتر به یک ورزشکار اجازه می دهد تا بین تمرینات بهتر بهبود یابد. و این به همان اندازه ورزش در بدن سازی اهمیت دارد. بهبودی فعال با انجام حرکات کششی به طور قابل توجهی سرعت بازیابی عضلات را تسریع می کند. علاوه بر این ، توصیه می شود چنین تمریناتی را بلافاصله بعد از آموزش یا روز بعد از آن انجام دهید.
مرحله 6
در ورزشهایی که به نیروی انفجاری نیاز دارند ، مانند پرش یا دو سرعت ، سختی عضلات از یک کمکی به یک حریف تغییر می کند. واقعیت این است که عضلات کشش بیشتر در هنگام کشش می توانند انرژی بیشتری را ذخیره کنند ، که در هنگام انقباض آزاد می شود. علاوه بر این ، کشش ناگهانی (به عنوان مثال ، چمباتمه زدن قبل از پریدن) باعث می شود تا فیبرهای عضلانی با انقباض شدید پاسخ دهند - این را بازتاب میوتاتیک می نامند.
