بازی های پارالمپیک یک مسابقه بین المللی ورزشی برای افراد معلول ، یعنی افراد معلول است. آنها پس از بازیهای اصلی المپیک ، در همان مکانهایی برگزار می شوند که ورزشکاران المپیک در آن شرکت می کنند. این رویه از المپیک 1988 سئول به طور غیررسمی معرفی شد و در سال 2001 در توافق نامه بین IOC و IPC به ثبت رسید.
بازیهای پارالمپیک همزمان چندین هدف را دنبال می کند ، هدف اصلی این است که ثابت کند افراد معلول ، در صورت تمایل و کوشش ، می توانند به زندگی کامل و موفق برگردند. این ایده که افراد معلول می توانند ورزش کنند متعلق به لودویگ گاتمن ، جراح مغز و اعصاب در بیمارستان استوک مندویل در آیلزبری ، انگلیس است ، جایی که پیشکسوتان جنگ جهانی دوم تحت درمان قرار می گرفتند. وی به طور فعال ورزش را در روند درمان وارد كرد و در عمل ثابت كرد كه این ورزش نه تنها از نظر جسمی ، بلكه از نظر روانشناختی نیز برای بیماران مفید است.
اولین رویداد تیراندازی با کمان با ویلچر استوک مندویل در 28 ژوئیه 1948 برگزار شد. آنها همزمان با المپیک لندن بودند. سپس برگزاری آنها سالانه آغاز شد و از سال 1952 که افراد ویلچری از هلند نیز در این مسابقه شرکت کردند ، جایگاه بین المللی دریافت کردند.
در سال 1960 ، بازیهای IX استوک مندویل ، که نه تنها برای جانبازان جنگ برگزار می شد ، در رم برگزار شد. آنها مقیاس بی سابقه ای کسب کردند: 400 ورزشکار ویلچری از 23 کشور به رقابت پرداختند. و از المپیک بعدی که در سال 1964 در توکیو برگزار شد ، نام غیر رسمی "بازی های پارالمپیک" را دریافت کردند. در همان زمان ابتدا سرود این مسابقات خوانده شد و پرچم برافراشته شد.
اصطلاح "پارالمپیک" همزیستی دو مفهوم بود: "فلج" و "زوج" (ترجمه شده از یونانی - "نزدیک" ، "نزدیک"). به عنوان مثال ، تأکید شد که اینها مسابقات ورزشی معلولین است که با روحیه آرمان های المپیک برگزار می شود. اصطلاح "پارالمپیک" سرانجام در سال 1988 ، زمانی که بازی های المپیک تابستانی در سئول برگزار شد ، به تصویب رسید. ورزشکاران معلول در همان مکانهای شرکت کنندگان در المپیک که اخیراً به پایان رسیده است ، شرکت کردند. این کاملاً نمادین بود و تأثیر زیادی را بر مخاطب ایجاد می کرد. و در سال 2001 ، این رویه با تصمیم مشترک IOC و IPC رسماً رسمیت یافت.
