نمادگرایی المپیک چیزی است که بازی های این مقیاس را از سایر مسابقات جهانی متمایز می کند. همراه با کل حرکت متولد شده و نمایانگر یک مجموعه کامل از صفات مختلف است. برخی از آنها اساسی و بدون تغییر هستند ، برخی دیگر بسته به محل برگزاری این یا آن المپیاد تغییر می کنند.
نمادین المپیک همزمان با چندین ویژگی نشان داده می شود - یک آرم ، یک پرچم ، یک شعار ، یک اصل ، یک سوگند ، آتش ، مدال ، یک مراسم افتتاحیه و یک طلسم. هر کدام از آنها بار عملکردی خود را دارند و تمام الزامات مسابقات ورزشی کلاس جهانی را برآورده می کنند.
نشان بازی ها از سال 1913 به تصویب رسیده و بدون تغییر باقی مانده است. این برای همه آشنا است - پنج حلقه رنگی با یکدیگر آمیخته شده است. این اثر از زمانی که با در نظر گرفتن نمادگرایی یونان باستان در المپیک توسعه یافته است ، عملی شده است. منظور از پنج حلقه پنج قاره است که در مسابقات ورزشی شرکت می کنند. علاوه بر این ، پرچم هر کشور باید حداقل حاوی یک رنگ باشد که روی حلقه های المپیک نشان داده شده است. بنابراین ، نماد جنبش المپیک به عنوان یک عامل متحد کننده عمل می کند.
پرچم نیز به همان اندازه مهم است. این تصویر حلقه های المپیک را روی یک صفحه سفید نشان می دهد. نقش آن بسیار ساده است - رنگ سفید نماد صلح است. و در ترکیب با نشان ، در طول بازی ها به نمادی از صلح تبدیل می شود. این اولین بار به عنوان یک ویژگی رقابتی در سال 1920 در بلژیک استفاده شد. طبق قوانین المپیک ، پرچم باید در هر دو مراسم افتتاحیه و اختتامیه شرکت کند. پس از پایان بازی ها ، باید 4 سال دیگر به نماینده شهری که مسابقه بعدی در آن برگزار می شود ، تحویل داده شود.
شعار بازی های المپیک شعار لاتین است: "Citius، Altius، Fortius!" این به روسی ترجمه شده است ، "سریع تر ، بالاتر ، قوی تر!" نقش شعار در المپیک این است که دائماً به همه حاضران یادآوری کند که چرا همه اینجا هستند.
این اصل که "پیروزی مهمترین چیز نیست ، بلکه مشارکت" یک بیانیه المپیک است که در سال 1896 ظاهر شد. نماد این اصل این است که اگر باختند ، ورزشکاران احساس غرق شدن نمی کنند. هدف آن اطمینان از این است که شرکت کنندگان در مسابقات دچار افسردگی نمی شوند ، بلکه برعکس ، قدرت را در خود پیدا می کنند و حتی بهتر برای بازی های بعدی آماده می شوند.
نذر سنتی در سال 1920 مورد استفاده قرار گرفت. اینها کلماتی در مورد نیاز به احترام به رقبا ، رعایت اخلاق ورزشی است. این سوگند نه تنها توسط ورزشکاران ، بلکه توسط قضات و اعضای کمیسیون های ارزیابی نیز داده می شود.
البته نمیتوان چنین نمادی از المپیک مانند آتش را نادیده گرفت. این مراسم از یونان باستان است. آتش مستقیماً در المپیا روشن می شود ، سپس به یک مشعل ویژه منتقل می شود ، که با سفر به سراسر جهان ، به پایتخت بازیهای المپیک می رسد. ما به آتش به عنوان نمادی نیاز داریم تا تأکید کنیم که مسابقات ورزشی تلاشی برای بهبود خود است ، این یک مبارزه صادقانه برای پیروزی و همچنین صلح و دوستی است.
مدال ها نه تنها پاداش نیستند ، بلکه نماد خاصی از بازی ها هستند. آنها به عنوان یک ادای احترام به ورزشکاران قدرتمند خدمت می کنند و در عین حال تأکید می کنند که همه مردم برادر هستند ، زیرا نمایندگان ملیت های مختلف بر روی تریبون دیدار می کنند.
مراسم افتتاحیه ویژگی واجب بازیهای المپیک است. اول ، حال و هوای دو هفته آینده را تنظیم می کند. ثانیا ، این نمایش قدرت طرف میزبان است. ثالثاً ، این مراسم افتتاحیه است که نیروی متحد کننده است. این امر به این دلیل است که برای او رژه ورزشکاران لازم است که در آن رقبای آینده شانه به شانه کنار هم می روند.
طلسم را می توان نماد متغیر المپیک نامید. به هر حال ، ویژگی جدیدی برای هر مسابقه ایجاد می شود. باید توسط کمیسیون IOC تأیید شود که از بین چندین گزینه پیشنهادی انتخاب شده است.موردی که سرانجام متوقف می شود ، حق ثبت اختراع شده و به نمادی از حرکت المپیک در یک سال مشخص تبدیل می شود. طلسم باید چندین نیاز را برآورده کند - نشان دهنده روح کشور میزبان المپیک ، موفقیت خوبی برای ورزشکاران و ایجاد یک فضای جشن است. به عنوان یک قاعده ، طلسم المپیک در قالب یک حیوان محبوب برای کشور محل برگزاری مسابقه ارائه می شود. در برخی موارد می توان آن را به شکل موجودی خارق العاده ساخت.
