تنیس روی میز در آغاز قرن نوزدهم ظاهر شد. برای تقریباً یک قرن ، پینگ پنگ راهی برای اوقات فراغت فعال بوده است و در سال 1920 رسماً به عنوان یک ورزش شناخته شد. هفت سال بعد ، برای اولین بار مسابقات جهانی تنیس روی میز برگزار شد و در سال 1988 این ورزش در برنامه بازی های المپیک تابستانی قرار گرفت.
در تنیس روی میز ، دو بازیکن در یک میز بازی با یکدیگر رقابت می کنند. ورزشکاران می توانند به صورت جفتی نیز به رقابت بپردازند. شرکت کنندگان در این بازی با راکت توپ را می زدند تا توپ از روی تور کشیده شده در وسط میز تنیس پرواز کند. توپ باید به گونه ای در سمت حریف قرار گیرد که حریف نتواند به آن ضربه بزند.
بازیکن باید پس از برگشت توپ از نیمه جدول خود ضربه بزند. برای گرفتن امتیاز باید آخرین ضربه راکت را به توپ بزنید تا به بخشی از زمین حریف برخورد کند. بازی حداقل تا 21 امتیاز پیش می رود. اگر امتیاز 20:20 یا بیشتر باشد ، برنده باید 2 امتیاز برتری کسب کند. هر 5 امتیاز ، حریفان در جدول بازی تغییر مکان می دهند.
هنگام سرویس دهی ، توپ با کف دست باز به ارتفاع 16 سانتی متر به سمت بالا پرتاب می شود و هنگام افتادن ، با راکت کوبیده می شود. سرور باید طوری ضربه بزند که توپ از قسمت میز او برگردد ، سپس بدون اینکه دست به آن شود روی شبکه پرواز کرد. اگر مخاطبی رخ دهد ، همان بازیکن دنبال می کند. در مسابقات دونفره ، سرویس باید از گوشه سمت راست جدول به گوشه سمت راست بخشی از حریفان انجام شود.
برای موقعیت های مختلفی که ممکن است در طول بازی ایجاد شود ، قوانینی وضع شده است. اگر توپ به تور برخورد کند اما ضربه بخورد ، ضربه به ثمر می رسد. بازیکنان نباید با دست آزاد میز یا تور را لمس کنند. برای این تخلف ، 1 امتیاز گرفته شده است. تا زمانی که توپ پرش نشود ، نمی توانید آن را شکست دهید. یک ضربه مضاعف منجر به از دست دادن امتیاز می شود.
برای بازی تنیس روی میز ، از یک میز مات به طول 44/2 متر طول و 1.525 متر عرض استفاده می شود.ارتفاع میز باید 76 سانتی متر از کف باشد. در طرفین میز خطوط لبه ای به عرض 2 سانتی متر وجود دارد.
برای مسابقات دونفره ، از میز استفاده می شود که هر نیمه آن با یک خط 3 میلی متر به نصف تقسیم می شود. مناطق مخالفان توسط یک شبکه کشیده شده در ارتفاع 15 ، 25 سانتی متری بالاتر از جدول تعیین می شود. توپی که بازیکنان با راکت به آن ضربه می زنند ، باید قطر 38 میلی متر و وزن 2.5 گرم داشته باشد ، می تواند سفید یا نارنجی باشد.
بازیکنان راکت هایی با یک هسته چوبی و یک سطح صاف پوشیده شده از لاستیک حباب دار یا پفکی می گیرند که ضخامت آنها به ترتیب نمی تواند بیش از 2 میلی متر و 4 میلی متر باشد.
