Rollerski اسکی غلتکی است. با تشبیه با اسکیت غلتکی ، آنها برای سوار شدن روی آسفالت ، برای آموزش تابستان اسکی بازان ، برای مسابقات در نظر گرفته شده اند. طرفداران Rollerski هم شامل آماتورهای مبتدی و هم ورزشکاران حرفه ای هستند.
علامت گذاری
یک جفت اسکی غلتکی از دو سکو تشکیل شده است که غلتک هایی به آن متصل شده اند. غلتک ها خود به فلپ گل مجهز هستند. اتصالات روی اسکی غلتکی جدید اغلب جداگانه هستند و دارای اتصالات کلاسیک یا اسکیت هستند. نصب خودکار اتصال دهنده ها با مارک گذاری آغاز می شود. اتصال کامل اسکی را به سکو وصل کنید تا وسیع ترین قسمت اتصال اسکی با وسط سکوی غلتک هم تراز شود. در صورت اتصال کلاسورهای کلاسیک برای اجرای کلاسیک ، پایه اتصال را به گلگیر عقب وصل کنید. سپس محل پیچ پیچ جلو را علامت گذاری کنید.
بعضی از اسکی های غلتکی از قبل با علامت گذاری برای صحافی به فروش می رسند. آنها معمولاً حاوی دو مجموعه برچسب پیچ هستند. مورد اول برای کفش های بزرگ (بیش از 40) ، دوم برای کفش های کوچک (زیر 40) است. برای اطمینان از حداکثر دقت بهتر است که نصب ها را با استفاده از الگوی خاصی نصب کنید.
بستن
قبل از پیچاندن پیچ ها ، سوراخ های آنها را از قبل سوراخ کنید. از مته و مته هایی با سرعت متغیر استفاده کنید که قطر و عمق سوراخ صحیح را برای حفاری فراهم کنند. در صورت دسترسی به تجهیزات تخصصی ، از مته مخصوص با پسوند استفاده کنید. این اطمینان حاصل می کند که مته مته در مته است و در عمق مورد نیاز متوقف می شود. هنگام استفاده از مته استاندارد ، از مته هایی با قطر 3 ، 4-3 ، 6 میلی متر استفاده کنید. اگر حفاری با استفاده از مهاربند انجام شود ، استفاده از جیغ اجباری است: بدون آن ، مته اغلب به پهلو منتهی می شود.
برای بستن ، از پیچ های خودکاری که به همراه اتصال دهنده ها ارائه می شود ، استفاده کنید. اگرچه آنها به سختی پیچ می خورند ، اما ایمن و محکم نگه می دارند. قبل از پیچ کردن ، پیچ های خودکاری را می توان با روغن دستگاه مرطوب کرد تا نیروی وارد شده به پیچ گوشتی کاهش یابد. بر خلاف اسکی ، سوراخ های اسکی غلتکی باید با نهایت دقت انجام شود. اگر بتوان سوراخ اشتباهی در اسکی ها را با دوشاخه بست ، این مورد روی اسکی غلتکی جواب نمی دهد. از پیچ گوشتی هایی با بیت PH 3 یا PZ 3 می توان برای راه انداختن پیچ استفاده کرد.
بسیاری از ورزشکاران از یک روش جایگزین برای پیچ و مهره های اتصال دهنده ها با استفاده از پیچ های خمیده نوع M4x25 استفاده می کنند. نقاط پیچ با یک شابلون مشخص شده است ، قسمت پایین در زیر کلاهک های توخالی فولادی شکل T سوراخ شده است. پیستون ها از زیر وارد می شوند و پیچ های ضدتغذیه به داخل آنها پیچ می شوند. برخلاف پیچ های خودکاری ، این روش اگرچه کار سخت تری است اما با استفاده فشرده از غلطک بسیار دقیق تر و قابل اطمینان تر است. همچنین ، این گزینه برای کسانی که قبلاً با ناموفق سوراخ پیچ های خودکاری را سوراخ کرده اند ، ایده آل است.
