مکان برگزاری این المپیاد ابتدا با رأی اعضای کمیته بین المللی المپیک مشخص شد و نه جلسه. علاوه بر این ، این اولین بازی های زمستانی است که در پایتخت شلوغ اروپا برگزار می شود ، و این مسابقات را با شکوه تر می کند.
بازیهای المپیک زمستانی 1952 مورد توجه تماشاگران قرار گرفت ، زیرا نروژ رهبر بی چون و چرای ورزشهای زمستانی است. تیم های ملی 30 کشور در این مسابقات شرکت کردند. برای اولین بار ورزشکارانی از نیوزیلند و پرتغال به بازی ها آمدند. تیم های ملی آلمان و ژاپن مجاز بودند ، تیم GDR از شرکت در مسابقات خودداری کرد. اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی فقط یک سال قبل از این المپیک به عضویت IOC درآمد و از ترس نتایج کم ، رهبری ورزش فقط ناظران خود را به نروژ فرستادند.
با شروع بازی ها ، نروژی ها یک پیست مدرن باب اسلیو ، یک استادیوم بزرگ بیسلت ساخته و تخته سنگ مشهور هولمن کولن را بازسازی کردند. یک زمین منحصر به فرد اسکیت روی یخ داخلی "Jordan Amphi" در قسمت شرقی اسلو افتتاح شد ، که تمام شرایط بین المللی برای برگزاری مسابقات هاکی روی یخ را برآورده می کند.
در طول ساخت میادین ورزشی مرکزی ، چندین پیشرفت فنی معرفی شد. تجهیزات مدرن در اختیار مفسران قرار گرفت. قسمت شمالی غرفه در اختیار خبرنگاران قرار گرفت و میزهایی با تلفن داشت. یک مرکز پزشکی مدرن در زیر غرفه ها قرار داشت. یکی دیگر از نوآوری های فنی این بازی ها استفاده از رایانه برای محاسبه امتیازات برای عملکرد اسکیت بازها بود.
22 مجموعه جایزه در هشت رشته ورزشی - بوبسلی ، اسکی آلپاین و اسکیت سرعت ، اسکی ترکیبی ، اسکی صحرانوردی ، پرش اسکی ، هاکی روی یخ و اسکیت بازی انجام شد. در Games-52 ، برای اولین بار ، مسابقات میان اسکی بازان در مسابقه 10 کیلومتری برگزار شد ، جایی که لیدیا ویدمن فنلاندی برنده شد. هاکی روی توپ به عنوان یک تورنمنت نمایشگاهی برگزار شد.
قهرمان المپیک اسکیت باز نروژی Hjalmar Andersen بود که سه مدال طلا به دست آورد. آندریا لارنس مید اسکی باز آمریکایی و آندریاس استلر رکاب زن آلمانی هر کدام دو مدال طلا کسب کردند.
میزبان این مسابقات با 16 مدال شامل 7 مدال طلا ، 3 نقره و 6 برنز در مسابقات تیمی به پیروزی رسید. مقام دوم افتخاری را آمریکایی ها با 11 مدال ، مقام سوم را تیم ملی فنلاند به دست آورد.
