بنا به دلایلی فوتبال برای زنان ورزش محسوب نمی شود. کسانی که کاملاً از این امر مطمئن هستند خجالت نمی کشند ، به عنوان مثال این واقعیت که تعداد زیادی تیم فوتبال زنان در جهان وجود دارد و بهترین تیم های ملی در المپیک و مسابقات جهانی شرکت می کنند. دختران نیز به اندازه کافی علیه فوتبال استدلال می کنند. در میان آنها یکی واقعاً قابل بحث نیست: "چون ما او را دوست نداریم ، پس او را دوست نداریم!"
به توپ و از توپ
اول از همه ، لازم به توضیح است که چهار دسته اصلی دختران کم و بیش به طور مداوم در جایگاه ها ظاهر می شوند. اولین آنها ، به عنوان یک قاعده ، کاملا جوان است ، "دختران طرفدار" نامیده می شود. گروه دوم شامل همسران و دوست دختران فوتبالیست هایی است که غالباً از روی ناچاری می آیند و معمولاً کنار یکدیگر می نشینند. مورد سوم را خانم های جوان بالغ تشکیل می دهند که عمدتا برای "نشان دادن خود و دیدن دیگران" از ورزشگاه بازدید می کنند.
سرانجام ، گروه چهارم ، کوچکترین ، شامل کسانی می شود که توسط خود بازی جذب می شوند. نه تنها خود و بازیکنان ، بلکه فوتبال را نیز دوست دارند. تمام دختران دیگر ، که نمی توانند توسط لاسو به مسابقه کشیده شوند ، به دو "تیم" دیگر تقسیم می شوند. یکی از آنها شامل خانم ها ، فوتبالیست ها و هوادارانی است که آشکارا دوست ندارند.
اما بسیاری دیگر از کسانی هستند که حتی نسبت به چنین حقایقی به ظاهر خارق العاده ، از دیدگاه مردان ، مانند برگزاری مسابقات فوتبال زنان المپیک ، کاملاً بی تفاوت هستند. یا حضور بسیاری از دختران در جایگاه های اخیر جام جهانی برزیل. اما آنها قطعاً الگویی برای پیروی از خود نمی آورند: آنها در بازداشت هستند ، پس چه؟ قهرمان جهان؟ و من به او چه اهمیتی می دهم؟ دختران در جایگاه؟ مشکل آنها من نمی خواهم و نگاه نمی کنم ، هیچ علاقه و وقت وجود ندارد.
و بابا یاگا مخالف است
بنابراین در مورد آن خانمهایی که به طور جدی فوتبال را یکی از محبوب ترین انحرافات در جهان می دانند و دروازه بان آلمانی نئونر را نمی توان از ناراحتی همسر یا دوست از مهاجم برزیلی نیمار تشخیص داد ، چه می شود؟ دلیل چنین بی تفاوتی یا حتی منفی نگری چیست؟ نظرات بسیاری در این مورد وجود دارد ؛ آنها معمولاً در زنان و مردان با هم منطبق نیستند.
دو گروه آخر بیش از استدلال برای توضیح موضع اصولی خود دارند. محبوب ترین در میان دیگران عدم تمایل به شناخت فوتبال به عنوان یک ورزش "زنانه" است ، به عنوان مثال ، شنای همزمان یا ژیمناستیک موزون. با ظاهر تقریباً نمایشی ، چراغ های روشن ، موسیقی زیبا و لباس شنای هوشمند. به هر حال ، این فوتبال برای بچه ها از کودکی ، یک حرفه آشنا و قابل درک است ، آنها معمولاً "عروسک" و "کلاسیک" بازی نمی کنند.
و بیشتر زنان علایق و علاقه های حیاتی کاملاً متفاوتی دارند ، فوتبال به هیچ وجه در مورد آنها صدق نمی کند. با او ، خانمها ناراحت ، حتی بی حوصله هستند. علاوه بر این ، در ذهن بسیاری از آنها ، فوتبال با چیزی منفی همراه است زیرا مردان عاشق تماشای آن هستند ، در هر لحظه خطرناک ، گاهی اوقات ناپسند ، آبجو زیادی می نوشند و با صدای بلند فریاد می زنند. در عین حال ، همه و همه در جهان ، از جمله خانواده ، فراموش می شوند. که از دیدگاه بسیاری از همسران و دختران مغایر با عقل سلیم است.
چراغ کثیف "روبین"
در استادیوم ها به خصوص ورزشگاه های روسی اوضاع بهتر نیست. یک خانم جوان خوش تربیت ، مگر اینکه البته او همسر بازیکن یکی از تیم های شرکت کننده باشد و نه یک روزنامه نگار ورزشی ، به سختی واقع بینانه است که بتواند با بازوی زیبایی وارد صحنه شود. نکته در اینجا حتی این نیست که بیش از دو ساعت نشستن در یک استادیوم روباز و در هر زمان از سال ناخوشایند و ناراحت کننده است: گرد و غبار ، مرطوب ، باد ، گرم / سرد ، خیلی تمیز نیست ، سوت و لعن وجود دارد در اطراف ، توجه به زیبایی شما هیچ کس پرداخت نمی کند.
یکی از نکات مهم منفی قوانینی است که برای اکثر دختران بسیار نامفهوم است. به عنوان بازی دو ساعته خود و ورود و خروج از استادیوم.شراره ها ، بمب های دودزا ، دعواها ، همه گیر ، جستجوها ، چک های کیف ، اسب های بزرگ پلیس ، پلیس ضد شورش با عصا - همه اینها ویژگی های غیر قابل تغییر و جذاب زیادی در فوتبال مدرن روسیه نیست.
بنابراین ، در تابستان 2014 ، رسوایی در سراسر روسیه به صدا درآمد ، اتفاقی که در کازان قبل از بازی با حضور روبین محلی و اسپارتاک مسکو رخ داد. پلیس که به هواداران مسکو ، که دختران زیادی نیز در آنها بودند ، اجازه ورود به تریبون را داد ، نه تنها مورد دوم را جستجو کرد ، بلکه خواستار برهنه شدن است. در غیر این صورت ، تهدید به ممنوعیت عبور.
عجیب است که افسران پلیس ، که عالی ترین مقامات وزارت امور داخلی تاتارستان چند روز بعد برای آنها شفاعت کردند ، اقدامات غیرقانونی خود را به عنوان مبارزه برای امنیت و مقابله با توهین به فوتبال توضیح دادند. حتی بدون عذرخواهی از دختران آزرده ای که در دادگاه اظهاراتی نوشتند. پس چه کسی ، پس از چنین چیزی ، جرات بازگشت به چنین صحنه ای "مهمان نواز" را دارد؟
