توانایی انجام دویدن طولانی بدون تجربه خستگی زیاد به عوامل زیادی بستگی دارد. این تحت تأثیر تغذیه ، استرس تجربه شده ، الگوی خواب و موارد دیگر است. یکی از مهمترین عناصر دویدن که حمل آن را آسان می کند ، تنفس مناسب است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
نفس عمیق بکشید. ریه های انسان به اندازه کافی بزرگ هستند ، حجم آنها خیلی کمتر از حجم قفسه سینه نیست. با این حال ، اکثریت قریب به اتفاق مردم فقط از قسمت کوچکی از توانایی های این اندام استفاده می کنند. در همین حال ، همه می توانند نفس کشیدن عمیق را یاد بگیرند. در حین نفس عمیق ، قسمت تحتانی شکم درگیر می شود ، در حالی که دیافراگم روشن است. هنگام تنفس از این طریق ، بدن مقدار زیادی اکسیژن ذخیره می کند که از حالت تهوع و سرگیجه جلوگیری می کند. اگر هنگام دویدن از این تنفس استفاده می کنید ، می توانید استقامت خود را به میزان قابل توجهی افزایش دهید.
گام 2
یاد بگیرید که با تنفس خود همگام شوید. برای تنفس صحیح ، تعداد قدم هایی را که هنگام دویدن برمی دارید با تعداد نفس هایی که می کشید و بیرون می آورید مطابقت داشته باشید. با یک نفس کشیدن سه تا چهار قدم شروع کنید ، سپس با همان سرعت بازدم را انجام دهید. دم و بازدم باید یکنواخت و عمیق باشد. تعداد مراحل انجام شده را بشمارید تا زمانی که سرعت حرکت خودکار را به دست آورید.
مرحله 3
تعداد مراحلی که برای دم و بازدم برمی دارید به سرعت دویدن شما بستگی دارد. اگر خیلی سریع می دوید ، باید تنفس شدیدتر شود ، تعداد اقدامات انجام شده برای هر استنشاق و بازدم را به یک یا دو کاهش دهید. اگر حفظ این نسبت غیرممکن است ، سرعت دویدن خود را کم کرده و تنفس خود را کاهش دهید.
مرحله 4
تنفس را فقط از طریق بینی یاد بگیرید. نفس کشیدن از طریق بینی هنگام دویدن بسیار مهم است ، به ویژه هنگام دویدن در هوای سرد. هوای سرد تمایل به خشک شدن گلو و ریه ها دارد ، که به نوبه خود منجر به سرفه مداوم ، خس خس سینه و در نهایت خستگی سریع کل بدن می شود.
در هنگام تنفس بینی ، هوا به طور طبیعی فیلتر می شود و دمای آن تا دمای بدن افزایش می یابد ، چنین تنفسی اثر منفی هوا بر ریه ها را کاهش می دهد. اگر نفس کشیدن مداوم از طریق بینی برای شما مشکل است ، به تدریج شروع به انجام آن کنید. در این حالت برای گرم شدن هوا در هوای سرد می توانید یک ژاکت یقه بلند بپوشید و دهان و بینی خود را با آن بپوشانید.
