تکواندو یک ورزش رزمی است که از سال 2000 در بازی های المپیک تابستانی گنجانده شده است. نام آن ، به زبان کره ای ترجمه شده است ، به معنی "مسیر مشت و لگد" است. ژنرال چوی هونگ هی بنیانگذار این ورزش محسوب می شود.
مسابقات تکواندو در انواع زیر برق شکنی اشیا، ، تجهیزات ویژه ، اسپارینگ و مجتمع های فنی برگزار می شود.
شکستن اجسام با زور نشان می دهد که نیرویی که ورزشکار به ضربات وارد شده وارد می کند چقدر است. این نمایش به یک ماشین با طراحی خاص نیاز دارد. تخته هایی در آن تعبیه شده اند که تکواندوکار باید آنها را با دست یا پای خود بشکند. با هر تلاش موفقیت آمیز ، تعداد تخته های دستگاه افزایش می یابد.
در نتیجه اجرای برنامه تجهیزات ویژه ، می توان اثر حمله ورزشکاران را تعیین کرد. رقیب باید در یک پرش تخته ای را که در ارتفاع بالایی است بشکند. صحت ضربه و توانایی فرود آمدن روی پاها ارزیابی می شود.
ورزشکاران تکواندو با انجام مجتمع های فنی می توانند حرکات دفاعی و هجومی مختلفی را به نمایش بگذارند. ورزشکاران از یک دوئل با حریف تقلید می کنند.
در طول مسابقه ، ورزشکاران مهارت های خود را عملی می کنند. خشونت یا حملات غیرقابل کنترل ، و همچنین تکنیک های دردناک در اینجا ممنوع است.
شرکت کنندگان در مسابقات تکواندو باید از محافظ استفاده کنند: پا ، دستکش و لباس مخصوص. پا به کفش های ورزشی گفته می شود که از آسیب به گود جلوگیری می کند. سفتی تماس در آنها کاهش می یابد. قسمت های کشاله ران ، بازو ، سر و پایین پا نیز باید به طور قابل اعتماد محافظت شود ، به عنوان مثال با باند و کلاه ایمنی ، زیرا تکواندو یک ورزش تماسی است.
مسابقات در مساحت 12 متر برگزار می شود که متشکل از یک حصیر با پوشش الاستیک است. تشک بالاتر از کف و روی سکویی به ارتفاع 1 متر بلند شده است. مبارزه خود در میدان آبی مرکزی این سکو انجام می شود. بقیه قسمتها قرمز رنگ شده است. پا زدن ورزشکار در آن ممکن است باعث شود این مسابقه به صلاحدید داور خاتمه یابد.
این مسابقات مطابق با 4 رده وزنی ورزشکاران برگزار می شود. برای مردان ، این گروه های تا 58 ، تا 68 ، تا 80 و بیش از 80 کیلوگرم هستند و برای زنان مرزهای زیر تعیین می شود: تا 49 ، تا 57 ، تا 67 ، بیش از 67 کیلوگرم.
