افتادگی ریسمان بسیار دشوارتر از یک عرضی است. برای این ، این ورزشکار باید دارای پاهای قوی ، کشش عالی باشد. اگر این ورزشکار قبلاً روی ریسمان ضربدری نشسته باشد ، چند ماه برای او کافی است تا بدون آسیب رساندن به عضلات ، تمرین را پیچیده کند.
برای نشستن روی یک ریسمان شل شده ، باید نه تنها کشش خوبی داشته باشید ، بلکه باید پاهای قوی نیز داشته باشید. علاوه بر این ، هماهنگی و توانایی هماهنگی با یک تمرین دشوار مفید خواهد بود. از بیرون به نظر می رسد که همه چیز خیلی ساده است - شما روی ریسمان بین دو صندلی نشسته اید و لبخند می زنید. در واقع ، ماهیچه ها تحت فشارهای جدی قرار می گیرند ، که شما باید آنها را به درستی آماده کنید.
مرحله اول - یاد بگیرید که روی یک ریسمان عرضی بنشینید
اولین قدم یادگیری نحوه نشستن روی یک ریسمان عرضی است. تکنیک های زیادی برای این کار وجود دارد. نفس کشیدن در حنجره مهمترین چیز است ، که به ماهیچه ها اجازه می دهد تا شل شوند و به سرعت آنها را با اکسیژن اشباع کنند.
قبل از نشستن روی ریسمان ، باید کمی گرم شوید ، چندین تمرین مقدماتی را با هدف کشش ماهیچه هایی که در ریسمان عرضی درگیر هستند ، انجام دهید.
مرحله دوم - کشش را بهبود ببخشید
بنابراین ، می توانید روی ریسمان صلیب بنشینید. اکنون برای دستیابی به افتادگی بین دو تکیه گاه موازی باید کشش را بهبود ببخشید. برای این کار ، در حین تمرینات کششی ، سطوحی را زیر هر پا قرار می دهیم (زیر یک پا امکان پذیر است) ، که به ما امکان می دهد دامنه کشش را افزایش دهیم.
ابتدا لازم است سطوح کم را زیر انداز کنید و به تدریج یک سانتی متر ارتفاع را افزایش دهید. در نتیجه ، شما باید اطمینان حاصل کنید که روی یک ریسمان عرضی نشسته اید ، پای خود را روی سطح قرار داده و حداقل 5 سانتی متر بالاتر از کف زمین ایستاده اید. هرچه سطوح بالاتر باشد ، بهتر است.
مرحله سوم - تقویت پاها
برای اینکه بدون آسیب رساندن به بدن روی یک نخ ریسیده شده بنشینید ، باید پاهای قوی داشته باشید. برای انجام این کار ، شما اغلب مجبور به چمباتمه زدن ، پرش ، 2-3 کیلومتر دویدن ، تمرین "دوچرخه" می شوید (در حالی که به پشت دراز می کشید ، ما پاهای خود را می چرخانیم ، از دوچرخه سواری تقلید می کنیم).
یک تمرین خوب ، غلتیدن از پا به پای دیگر در نیمه تقسیم است. به این ترتیب ران داخلی ، باسن آموزش داده می شود. مهم است که همه تمرینات پویا باشند. برای جلوگیری از گرفتگی عضلات ، هر تمرین قدرتی را با ورزش های کششی به پایان برسانید.
تمرین با کیسه مشت ، که باید روی آن ضربه بزنید ، بسیار مناسب است. اما این درس در دسترس کسانی است که حداقل کمی از فنون اعتصاب آگاهی دارند. در هنگام ضربه ، پاها به ارتفاعات مختلف بالا می روند ، سطح بلند شدن به تدریج افزایش می یابد. لگد زدن به کیسه بعد از تمرین برای افزایش قدرت پا بسیار مثر است.
روی یک ریسمان افتاده می نشینیم
قبل از نشستن روی یک ریسمان شل شده ، باید یک گرمایش طولانی انجام دهید. فقط پس از نشستن آرام روی یک ریسمان عرضی ، گرم کردن تمام عضلات ، می توانید تمرین را پیچیده کنید.
در ابتدا ، باید با دست به چیزی تکیه دهید. در این حالت ، پاها به گونه ای روی سطح قرار می گیرند که جوراب ها به بالا نگاه می کنند و تأکید اصلی هنگام آویزان شدن ، به عضلات اینگینال و گلوتئال می رسد. تحت هیچ شرایطی نباید بار اصلی را به زانوها منتقل کرد ، زیرا ممکن است آسیب ببیند.
پس از تمرینات آزمایشی در حالی که دستان خود را بر روی میله یا صندلی قرار داده اید ، می توانید سعی کنید بنشینید و دستان خود را از تکیه گاه بردارید. تنفس خود را تماشا کنید. باید از طریق حنجره و صاف باشد. ماهیچه ها همزمان کشش ندارند.
