اغلب ، طناب پریدن منجر به درد در پاها می شود. این ممکن است به دلایل مختلفی باشد. بعضی اوقات کافی است قبل از پریدن کفش های خود را عوض کنید یا خوب گرم شوید تا از شر درد خلاص شوید.
اگر بار را بر روی سیستم قلبی عروقی و تنفسی و عضلات در نظر بگیریم ، ده دقیقه طناب پریدن معادل سی دقیقه دویدن است. طناب پریدن به عنوان گرم کننده در سالن بدنسازی ، با کیسه مشت ، و غیره عالی است. این احتمالاً یکی از بهترین روش ها برای گرم کردن بدن قبل از ضربه زدن به مشت است.
نه تنها ورزشکاران مشتاق ، بلکه مبتدیان نیز با طناب درگیر هستند. در عین حال ، بسیاری از ورزشکاران مبتدی و باتجربه اغلب از درد در پاها پس از پریدن طناب شکایت دارند. چرا درد می تواند رخ دهد؟ تعدادی از دلایل اصلی وجود دارد که منجر به درد پا می شود.
دلیل اول - گرم شدن ضعیف
فکر نکنید که طناب پریدن باید بلافاصله هنگام ورود به سالن باشد. برای شروع ، شما باید حداقل پنج دقیقه با کمک تاب های معمولی با دست ، پا ، اسکات ، پشت بند و … کشش داشته باشید. در این حالت ، تاکید اصلی بر روی دست ها ، پشت و پاها است. چند بار نشستن خوب است ، اما با سرعت پایین. با این کار زانوهای شما کشیده می شوند. همچنین باید به گرم شدن مچ پا توجه کنید.
پس از یک گرم شدن سبک ، می توانید شروع به پریدن از طناب با سرعت کم کنید. با شروع تعریق زیاد ، سرعت باید افزایش یابد.
دلیل دوم تکنیک پرش اشتباه است
طناب پریدن باید طبق قوانین خاصی انجام شود. پرش ها کم است ، اما مکرر ، در حالی که پاها خم نمی شوند. همیشه نباید روی دو پا بپرید. وقتی احساس خستگی در عضلات می کنید ، می توانید روی یک پا بپرید ، هر دو یا سه پرش را به طور متناوب انجام دهید ، همانطور که بوکسورها این کار را می کنند.
هنگام پریدن ، پشت صاف است ، نگاه به جلو است. در اولین تمرین ها ، نباید بیش از دو دقیقه در هر نوبت بپرید ، پس از آن باید استراحت کنید تا به پاها استراحت دهید و تنفس را بازگردانید. در کل ، می توانید سه روش انجام دهید ، در غیر این صورت روز بعد عضلات آسیب زیادی می بینند.
دلیل سوم ویژگی های فیزیولوژیکی است
متأسفانه ، طناب زدن برای همه مناسب نیست. واقعیت این است که برخی از ما از صافی کف پا ، یا رشد کم عضلات ران ، مفاصل زانو رنج می بریم. اگر پس از طناب پریدن ، پاهایتان آسیب دید ، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. تمرینات ویژه ای برای از بین بردن نقص پا ، ایجاد یک گروه عضلانی خاص وجود دارد. ممکن است در طی دو ماه در صورت رفع نقص موجود بتوانید بدون احساس درد شروع به پریدن روی طناب کنید.
دلیل چهارم کفش های اشتباه است
اغلب اوقات افراد با کفش هایی که برای طناب پریدن طراحی نشده اند به تمرین می آیند. بهتر است پابرهنه بپرید. اگر این امکان وجود ندارد ، کفش های کتانی یا کفش های راحتی راحت بپوشید. اندازه کفش مهم است. هنگامی که کفش کوچک است ، پا فشرده می شود و هنگام پرش ، بار به طور نابرابر روی پا توزیع می شود. در نتیجه ، برخی از عضلات بیش از حد تحت فشار قرار می گیرند که منجر به بروز درد می شود.
