ورزشهایی که مهارت فوق الذکر مورد نیاز است به اندازه کافی وجود دارد. اما ارزش آن است که توجه اصلی را به همان برنامه های بازی ، مانند بسکتبال یا والیبال ، معطوف کنیم. اینجا ، کجا ، کجا و آنجا واقعاً امری حیاتی است که بتوانید از آن بالا بپرید. به خصوص با توجه به ارتفاعی که تور به آن کشیده می شود و حلقه توپ به آن متصل می شود. به همین دلیل است که مربیان باتجربه چند ترفند ساده را برای کمک به یک ورزشکار در توسعه گروه های عضلانی مورد نیاز خود دنبال می کنند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
ساده ترین و م mostثرترین راه استفاده از وزنه است. ارزش آن را دارد که با کمربند شروع کنید. اما یک "اما" وجود دارد - دویدن با چنین واحدی روی بدن خیلی راحت نیست. و کاملاً ایمن نیست. در واقع ، به لطف کمربند ، وزن ورزشکار افزایش می یابد ، که به نوبه خود ، انرژی جنبشی او را در حین حرکت افزایش می دهد. این اولاً باعث کاهش قدرت مانور و تحرک بازیکن می شود و ثانیاً در برخورد ، آسیب دیدگی جدی تری خواهد داشت.
گام 2
دقیقاً برای اینکه هیچ کس آسیب نبیند ، حتی بسکتبالیست هایی که کمربند وزنه بسته اند ، مجبور به بازی والیبال شوند. برتری اساسی این بازی نسبت به بسکتبال چیست؟ به دویدن زیادی احتیاج ندارد و خطر برخورد بین بازیکنان به حداقل می رسد. و با توجه به این واقعیت که تور کاملاً کشیده شده است ، بازیکنان برای رهگیری توپ پرواز مجبورند اغلب و زیاد بپرند.
مرحله 3
این باعث رشد عضلات در پاها ، ناحیه ران ، پشت ، کمر و شکم می شود. به علاوه ، استقامت بازیکنان رشد می کند. وقتی چنین واحدهای وزنه برداری برداشته شوند ، انجام پرش های بلند بسیار راحت تر خواهد شد ، زیرا عضلات وقت خواهند داشت تا به وزنی که کمربند به آنها اضافه می کند ، عادت کنند.
