هل دادن یکی از رایج ترین تمرینات چند مفصلی است که شامل ناحیه بازو ، عضلات سه سر ، دلتای جلویی ، بازوها ، چهار پا و شکم است. تقریباً کل عضلات بدن انسان به طور غیرمستقیم در فشارهای مختلف دخیل است - بعضی از عضلات تنش پویا دارند ، برخی دیگر - ساکن.
به هر ترتیب ، تأثیر متابولیکی فشارها بسیار زیاد است - بنابراین ، فشارها ، مانند اسکات ، تمرینات جهانی در نظر گرفته می شوند که از تمام عضلات بدن پشتیبانی می کنند. فشار در واقع یک پرس نیمکت معکوس است. اما روش صحیح انجام push-ups برای حداکثر تأثیر چیست؟ قوی ترین تأثیر را فشارهایی با بازوی وسیع ایجاد می کند که در آن بازوهای کاملاً باز روی یک تکیه گاه بالا قرار دارند (عضلات قفسه سینه تا حد ممکن کشیده شده اند). فشارهای بازوی باریک بر روی عضلات سه سر و فشارهای متوسط روی عضلات سینه تمرکز می کنند. با انجام تمرین ، باید سر خود را روی خط ستون فقرات نگه دارید ، و مطبوعات تنش دارند. نوع دیگری از فشار دادن که اغلب در تمرینات استفاده می شود فشار یک بازو است. این تمرین کاملاً برای ساختن عضلات کمربند شانه انجام می شود ، اما همه افراد اولین بار چنین فشارهایی نمی گیرند. برای انجام صحیح فشارهای یک دست ، می توانید با یک فشار بالا شروع کنید - و عمق را به تدریج جمع کنید ، بدن را پایین و پایین بیاورید. برای ایجاد قدرت انفجاری عضله ، توصیه می شود فشارهای منظم را با پنبه در قسمت بالا انجام دهید. در این تمرین هیچ چیز فوق العاده پیچیده ای وجود ندارد ، فقط باید به آن عادت کنید. هر دو فشار از روی زمین و فشارها روی تكیه گاه تأثیر خوبی در تون عضلانی دارند ، اما فشارهای حاصل از تكیه گاه با سرعت بیشتری روی شكل منعكس می شوند (باعث تسكین واضح تری از عضلات سینه می شوند). با متناوب کردن انواع مختلف فشارها ، می توانید در مدت زمان نسبتاً کوتاهی به نتایج نسبتاً بالایی دست پیدا کنید.
