البته رفتن به ورزش خوب است ، اما با خطرات زیادی همراه است. نه تنها ورزشکاران و مربیان آنها از این موضوع ، بلکه پزشکان نیز از این موضوع اطلاع دارند. انواع مختلفی از ورزش وجود دارد ، اما برخی از آنها آسیب زا ترین هستند.
اعتقاد بر این است که ژیمناستیک هنری ، پارکور و آکروباتیک آسیب زا ترین ورزش ها هستند. پارکور یک ورزش خیابانی جدید است که به هیچ وجه ایمن نیست. از این گذشته ، عملاً هیچ پارکوریستی وجود ندارد که در ارتباط با فعالیت های خود از شدت مختلف آسیب نبیند. بسیاری از جوانان درگیر در این ورزش تعداد زیادی آسیب دیده اند ، زیرا آنها خود را بیمه نمی كنند و از تمام اقدامات ایمنی غافل می شوند (آنها از خانه به خانه دیگر می روند ، در امتداد دیوارها و نرده ها ، و همچنین سایر اشیا other كه برای این).
در این شرایط تقریباً می توانید به هر آسیب وارد شوید. شایعترین آسیب در پارکور ، شکستگی بازوها ، پاها و استخوان یقه ، زانوها و پایین پاها هنگام پرش ، دویدن و همچنین مفصل مچ دست است که به درستی پشتیبانی نمی شود. گاهی اوقات امکان پرش از مانع مورد نظر وجود ندارد ، به همین دلیل آسیب های مکرری در پاها و همچنین رگ به رگ شدن و حتی پارگی تاندون ها وجود دارد (این امر به مداخله جراحی نیاز دارد).
در رشته های آکروباتیک و پرش از ارتفاع ، صدمات پاشنه بیشتر در صورت فرود ناموفق است. برای جلوگیری از این آسیب ها ، استفاده از کفش های با کیفیت و همچنین آموزش روش فرود ضروری است. خطرناک ترین هنوز هم آسیب های مغزی مغزی و ستون فقرات در نظر گرفته می شود.
ژیمناستیک هنری و آکروباتیک از ورزش های سنتی است. در همان زمان ، ورزشکاران در سالن های ورزشی مجهز تمرین می کنند که می تواند تعداد آسیب های دریافتی را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. اما در عین حال ، این ورزش ها آسیب زا ترین ورزش ها هستند که فقط برای آموزش تا چهارده ساعت در روز و همچنین بازنشستگی به دلیل از کارافتادگی در بیست سالگی هزینه دارند. به ندرت افراد خوش شانس کار خود را تا سن 25 سالگی یا بیشتر ادامه می دهند.
ورزشکاران در معرض پارگی تاندون و بافت های عضلانی ، شکستگی های پیچیده استخوان و همچنین بیماری های مزمن سیستم عصبی و قلب هستند. طی 45 سال گذشته ، بیش از 16000 ورزشکار فقط در یک موسسه پزشکی تحت عمل جراحی قرار گرفته اند که برخی از آنها برنده مسابقات قهرمانی اروپا و جهان ، مدال آوران المپیک هستند.
